Γέρακα...! Γέρακα..!
Η εκδοχή του "κοσμοκαλόγερου" Παπαδιαμάντη για το γενεσιουργό της ονοματοδοσίας, Γέρακας: "Εφθάσαμεν τέλος εις Γέρακα, τον σταθμόν του σιδηροδρόμου Λαυρείου, σύνεγγυς του ομωνύμου μετοχίου της Πεντέλης. Το όνομα δεν ετυμολογείται παρά το Ιέραξ, ως ηδύνατο τις να υποθέση.
Εν μέσω των γηραιών εκείνων κορμών, εν μέσω των γιγαντιαίων εκείνων ελαιοδένδρων, η ηχώ αντηχεί ακόμη: Γέρακα! Γέρακα! και η εγχώριος παράδοσις προσεπιμαρτυρεί, ότι αρχαίος μοναχός της γεραράς μονής Πεντέλης, αφού είχεν εγκεντρίσει τις οίδε πόσας μυριάδας αγριελαιών, απηύδυσε πλέον και ανέκραξε:
Γέρακα! Γέρακα! ως προφέρεται κατ' επιχώριον ιδιωτισμόν το εγήρασα.
Και αυτός μεν εγήρασε και απήλθεν, η δε εργασία του χαλκεντέρου εκείνου μένει ακόμη."
Το απόσπασμα είναι η εισαγωγή του χρονογραφήματος που έγραψε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην αθηναϊκή εφημερίδα "Εφημερίς", 18 Αυγούστου 1886 υπό τον τίτλο "Εκδρομή εις Χαρβάτι" (Παλλήνη) -δημοσιεύεται σήμερα στο "Νεολόγο"- εστιάζοντας την αναφορά του στο επίθετο, γεραρός (ετυμολογία: γεραίρω, γέρας) και με τον τότε ιδιωματισμό που χαρακτήριζε τους μοναχούς οι οποίοι διαφέντευαν τη γη του σημερινού Γέρακα, η λέξη έβγαινε από τα χείλη , "γέρακα, γέρακα" (εγήρασα. εγήρασα).
Η εκδοχή του "άγιου των ελληνικών γραμμάτων" ως προς την προέλευση της ονοματοδοσίας Γέρακας με πείθει, υιοθετώντας την εκτίμηση του, "το όνομα δεν ετυμολογείται παρά το Ιέραξ, ως ηδύνατο τις να υποθέση."
Ως υστερόγραφο: ο Παπαδιαμάντης παρουσιάζει το Χαρβάτι (Παλλήνη) ως "το ευθυμότερο χωρίον της Περιφερείας Αττικής και Βοιωτίας." Ο λόγος; Η άφθονη κατανάλωση οίνου μετά το καθημερινό μεροκάματο στους αμπελώνες του κτήματος Θεοφιλάτου, το οποίο κατά τον Παπαδιαμάντη, "η έκτασις της γης, ην κατέχει, κατερχωμένη από των υπωρειών της Πεντέλης έως το Πικέρμι, τα Σπάτα και το Γέρακα περιλαμβάνει 30 και επέκεινα χιλιάδας στρεμμάτων....!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου