Χτές το απόγευμα συναντήθηκα με ένα παιδικό φίλο του πατέρα μου!Ο πατέρας μου εδώ και χρόνια δεν υπάρχει....έφυγε ξαφνικά στα 57 του χρόνια!Ο φίλος του 85 χρονών σήμερα γεμάτος συγκίνηση με πλησίασε να μου μιλήσει για ΕΚΕΙΝΟΝ....
-Αχχχ Δημητράκη..(για κείνον παραμένω παιδί στα 60 μου!!!)....είχες ένα πατέρα εκπληκτικό.....πολύ μου λείπει.Σαν ήμασταν παιδιά,8-9 χρονών,σε κείνο εκεί το χτήμα που το είχαν οι Γερμανοί ...το θυμάσαι?Δεν υπάρχει πιά ,χωρίστηκε και πουλήθηκε σαν οικόπεδα,είχαμε δεί καθώς πηγαίναμε βόλτα και να μαζέψουμε κανένα χόρτο να χορτάσουμε την πείνα μας,μέσα απο την περίφραξη μια μεγάλη σοκολάτα!!!Την βλέπαμε και μας τρέχαν τα σάλια....
Ο πατέρας σου μου λέει εμένα :-σήκωσε τα σύρματα να μπώ μέσα να την πάρω.Τα σήκωσα....πέρασε ο Νικολής μέσα και πιάνει την σοκολάτα. Εκείνη την στιγμή βγαίνει ένας γερμαναράς όμως και τον βουτάει.Εμείς το βάλαμε στα πόδια.Ακούγαμε τις φωνές του Νικολή καθώς τον είχε πιάσει ο γερμαναράς και τον βάραγε με την ζωστήρα αλύπητα...
Μετά απο ώρα ήρθε ο Νικολής κατάμαυρος απο το ξύλο....παιδάκια σου λέω ήμασταν....και μας βρήκε κρατώντας την σοκολάτα!!!!!!! Κατάφερε να ξεφύγει του Γερμανού
Την μοίρασε σε κομμάτια και μας τα έδωσε να φάμε!!!!Τόση ωραία σοκολάτα Δημητράκη μου,που ήταν ακόμα την θυμάμαι την γεύση της!!!
Μα ποιό πολύ θυμάμαι τον Νικολή....
μας έφερε την σοκολάτα να φάμε όλοι μας,ενώ εμείς τον είχαμε παρατήσει!!!!!!
Αυτός ήταν ο μπαμπάς σου Δημητράκη μου...
Κι εγώ,σαν άκουσα μια ιστορία που δεν ήξερα,κατάλαβα....
Γιατί έγινα έτσι
Γιατί το ένοιωθα απο μικρός....
δεν έγινα κομμουνιστής!!!!
Γεννήθηκα!!!
Ο πατέρας μου φταίει!!!!!!!
Αχ ρε μπαμπάαααα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου